Vanuit de Kornaten steken we over richting het vaste land, ook wel het Sibenik archipel genoemd. Na weer een heerlijke dag zeilen langs o.a. de eilanden Zirje en Kaprije bereiken we onze bestemming het eiland Zlarin.
We hadden geen haast vandaag. Bij het aanmeren werden we hartelijk verwelkomt door de rest van de groep die al een tijdje op het gezellige terras waren neergestreken voor een smakelijk ‘Pivo-tje‘. Het is erg gezellig met deze groep mensen. Mooi hoe gauw je een band opbouwt met elkaar!
Na de ervaring met de tornado eerder deze week noemen wij ieder biertje een ankerbiertje! Want op onze boot geldt: Lijnen los, geen alcohol!!
Op elk moment kan het weer veranderen en dan moet iedereen meteen fit zijn en weten wat ze moeten doen.
Tijdens zo een ankerbiertje komen de verhalen los van de zeildag. ‘De juiste wind’, ‘goede slagen kunnen maken’ en de een nog 'hoger aan de wind' dan de andere en een ander had weer gekozen voor een lange zwemstop in de nabij ankerbaai op het eiland Tijat. Ieder heeft zijn manier van vakantie beleven.
Wij bleven niet te lang zitten, want bij het aanvaren zagen we al… dit dorpje vraagt om verkent te worden. Zlarin is een typisch Kroatisch eiland-dorpje, erg knus met heel wat interessante steegjes en mooie oude huizen voor wat bijzondere vakantiefoto’s... Tijdens deze verkenningstocht raak je al gauw de oriëntatie kwijt, maar dat brengt je wel op bijzondere plekken. Zo lopen wij langs een zeer klein restaurantje, twee tafeltjes, vier stoeltjes in de achtertuin, maar keurig gedekt. Bij toeval, want het paadje wat we genomen hadden was niet een voor de hand liggende.
Als snel raken we in gesprek met de eigenaresse (rond de 30) en horen we dat ze kok is geweest in luxe restaurants op het vaste land en nu vanuit eigen huis graag voor gasten kookt, maar dan anders. We besluiten te blijven en geloof me, het was zeer bijzonder! En op zijn Hollands… voor een zeer goede prijs. Een aanrader! Maar vraag me niet naar de weg… Want na een paar wijntjes zijn we via andere steegjes, hoe geestig ook, toch weer veilig aan boord beland.
Vandaag zou een andere dag worden dan de andere dagen, zo start de uitgebreide schippersbriefing. We zijn een en al oor! Het is veel informatie en driftig schrijven we mee in ons boordboek. Daarna kunnen de lijnen alweer los.
We varen vandaag naar het stadje Skradin en om daar te komen varen we over een rivier, genaamd de KRKA! (je spreekt het uit als Kurka). We gaan van zout naar zoet water.
Na een 2,5 kilometer nauwe doorvaart -wat je bij binnenkomst herkent aan de beroemde vesting St. Nicolas Fortress met rechts ingangen voor onderzeeboot-bunkers uit de 2e wereld oorlog- bereiken we de grote baai voor Sibenik. Een grote stad, Kroatisch trots! Wanneer we de volgende keer wat meer tijd hebben, gaan we zeker even een tussenstop plannen. Het is namelijk mogelijk om overdag 1 uur gratis aan de kade aan te meren.
We varen verder de Krka rivier op en passeren een vrij hoge stalen brug. Op zich een gewone brug die vanaf ver wel laag leek, dus zouden wij hier met ons 34ft zeiljacht wel onderdoor kunnen?
O jee… het is een ‘bungee-jump’ locatie! Mijn vrije geest slaat op hol… en ik zie de springers al opgespiest aan mijn mast hangen… Ook vraag ik me af wat er zal gebeuren als er een zeiljacht van de andere kant komt en op dat moment iemand gaat springen...
Met rustige snelheid op de motor kiezen wij wel het midden van de brug (hoogste punt) en weten we nu dat zelfs 60ft zeiljachten er nog ruim onderdoor kunnen varen. Een nieuwe wereld varen wij tegemoet, zonder een bungee-jumper op onze mast 😉. Het dal van de Krka tussen steile rotsen links en rechts. Een onwerkelijke belevenis met een zeiljacht zo tussen de bergen door te varen.
Maar waar bleef die nou? - Wie? - Nou... Winnetou natuurlijk! Mijn fantasie kon niet meer stuk die dag. Want het landschap kende ik nog uit die oude films van Winnetou en Old Shatterhand. Die waren die hier in Kroatië en bij de Krka gedraaid! Oude herinneringen komen boven, dat Winnetou, trots zittend op zijn zwart paart opeens boven op zo’n berg verscheen en zwaaide naar zijn vriend. (zie mijn foto hieronder met een beetje photoshop fantasie).
Heel apart, maar prachtig deze zeil-excursie door het vaste land. Zeer indrukwekkend!
Enkele uren later bereiken we het stadje Skradin. Hier gaan we de volgende dag de bekende Krka Watervallen (Nationaal Park) bezoeken. In de middag is het zo druk, dat de begeleiding adviseert om vroeg in de ochtend te gaan, dan is ‘het park volledig voor ons’. We gaan het beleven.
Nadat we ons zeiljacht hebben aangemeerd in de ACI Marina met alle faciliteiten (zoals heerlijke douches, watertanks vullen, elektra en met als bonus een gezellig terras naast ons zeiljacht) gaan we uiteraard direct het pittoreske stadje verkennen, gelegen tussen de bergen. Veel restaurants voor een lekkere lunch en hapjes bij een goed glas wijn.
In de avond hebben onze flottielje-leiders weer iets bijzonders geregeld. Wij gaan met de groep het typische streekgerecht ‘Peka’ eten. Vanochtend tijdens de briefing werd ons als gevraagd of we voorkeur hebben voor lamsvlees, rund of octopus… want dit gerecht wordt uren voor aanvang al bereid.
Het is een soort vleesschotel die bereid wordt onder gietijzeren deksels die wederom door gloeiende kolen word verhit. (Kijk dit filmpje maar) Echt heel smakelijk!!
Nog één afzakkertje bij de haven dan? Onze vakantie is immers al bijna voorbij…
- Verder lezen? Deel 8 (het slot) lees je hier. - Deel 6 gemist? Lees 'm hier.
Geschreven door Burkhard G. Fischer. Tijdens mijn zeilvakanties in Europa en in het Caribisch gebied kwamen mijn hobby’s fotograferen en filmen goed van pas. Graag schrijf ik over mijn persoonlijke zeilervaringen en andere avontuurlijke vakanties. Sinds een paar jaar ben ik actief als stadgids in Koblenz. Nieuwsgierig naar meer van mij? bufischer@msn.com
