Hallo, ik ben Pascal van Helvoort en al enige jaren huur ik met veel plezier een zeiljacht rond de Middellandse Zee. Ruim 15 jaar geleden gezellig meegevaren in diverse flottieljes en de laatste jaren, doordat onze jongens ruim de 20 gepasseerd zijn, gaan we juist samen, of met vrienden een onbekend gebied verkennen. Afgelopen seizoen huurden wij voor de eerste keer een mooie grote catamaran. Graag deel ik met jullie onze toch wel bijzondere ervaringen.
De volgende ochtend blijft iedereen heel geduldig liggen. We zijn een soort āblokkeer Catā gezien het vermoedelijke kruisende kettingwerk. We willen dus niet al te laat vertrekken, last in ā first out werkt in zoān situatie uiteraard het beste. Op een gegeven moment trekt iemand die paar boten verderop ligt toch de stoute schoenen aan en horen we het geratel van de ketting die ingenomen wordt. Al gauw gaat dat gepaard met veel gas vooruit en achteruit en geschreeuw. Laten we toch maar even kijken op de punt van onze catamaran. Kassa!
Dit moet onze ketting zijn die hij te pakken heeft maar niet boven water krijgt. Ook niet als wij onze ketting (ja, met gas vooruit) wat laten vieren. Vanuit alle windrichtingen komen er hulptroepen aan en wordt er van alles geprobeerd, maar helaas zonder succes. Enā¦ blijkt al snelā¦ al dat gedraai maakt het er ook niet veel beter op. We vragen de initiatiefnemer om toch maar wat afstand te nemen (voor zijn eigen veiligheid š) zodat wij los kunnen gooien en ons anker in kunnen nemen in de hoop dat we meteen los zijn. Ja, dat hoop je dan, maar niets is minder waarā¦.
Kort samengevat: Uiteindelijk liggen we in het midden van de haven op een paar meter afstand van elkaar met tussen ons is een aardige kluwen aan ketting en twee ankers. Buiten de haven het maar āevenā uit elkaar halen zodat we onze reis weer kunnen vervolgen.
ā
Porto Cheli staat op het programma met Spetses en Kylada als plan B en C. We bepalen iedere ochtend onze route met een alternatief voor als het even tegenzit. Voor insiders staat Porto Cheli bekend als vakantieadres van onze eigen Willem en Maxima. Dat hun villa ruim 10 km verderop ligt, mag de pret niet drukken en nieuwsgierig als we zijn gaan we enthousiast op pad in de hoop een glimp op te kunnen vangen. Wat de pret wel drukt is dat er maar bitter weinig wind staat en onze voorgenomen zeiltocht is maar van korte duur.
In Porto Cheli zelf is de dorpskade helaas helemaal vol. We proberen vol goede moed de marina aan de overkant. Maar niet gereserveerd betekent hier ājammer maar helaasāā¦ ook als er plaats genoeg is. Gelukkig valt ons oog op een grote, stevig uitziende boei dat vrij in de baai ligt. Prima plek wat ons betreft en die grote dinghy met 6 pk hebben we natuurlijk ook niet voor niets.
Het grote voordeel van zoān schip met aggregaat en watermaker is dat je niet afhankelijk bent van elektra en watervoorzieningen aan de wal. Zeker in Griekenland wil het nog wel eens aan water en stroom ontbreken en dan zijn het twee zeer welkome en comfortabele installaties.
De volgende dag varen we naar Nafplion. Nafplion is een oude hoofdstad en zou een van de mooiste plaatsjes in Griekenland zijn. Met een windkracht 6 van opzij hebben we eindelijk wind! Een plan B hebben we dit keer niet aangezien de wind goed staat en we er dus met een mijl of 7 per uur snel kunnen zijn. Onze ETA wordt helaas steeds later door een alsmaar draaiende wind en laat deze nu net komen uit de richting waar wij graag naar toe willen. Ook goed, komen we wat laterā¦ geen probleem op zich, zij het niet dat de haven intussen wel helemaal vol is. Daar gaat ons plan. Jammer, we hadden het graag willen zien. Licht teleurgesteld, maar nog steeds met goede zin, want hĆ©ā¦we zijn op vakantieā¦ varen we naar Tolo. Op zich een aardig plaatsje maar minder goed beschut bij de toch nog steeds vrij harde wind. Daarbij heeft de gemiddelde boei hier de maat van een voetbal en een kade waar we kunnen aanleggen ontbreekt. Doorvaren naar Vivari dan maar, dit ligt in een redelijk diepe baai en prima beschut voor bijna alle winden. Ook daar is de boei niet al te groot en er liggen alleen maar kleine bootjes. Gelukkige waait het inmiddels nauwelijks meer en de voorspelling is dat dit zo blijft. Onze alternatieven worden intussen steeds geringer, dus dit riskeren we dan maar.
Zoān dagje harde wind is ook altijd weer goed als test voor je materiaal. En je hebt soms van die dagenā¦ want net nadat we afmeren valt een van de katrollen van de grootschoot gewoon op het dek. āBoem, wat valt daar?ā Als zoiets los knalt bij windkracht 6 of 7 is het wel een heel ander verhaal, nu liggen we gelukkig stil. Ik moet gelijk ook weer even denken aan die afbouw in Griekenland die zo goedkoop was. Met de gereedschapskoffer in de hand zijn we rondom de mast alles gaan controleren. Je merkt dan meteen dat iedere bout en schroef met een ander aanhaalmoment is vastgedraaid. Een stuk of 6 kunnen toch zeker nog een slagje gebruiken, ze zitten nauwelijks vast. Volgende keer toch een extra aandachtspunt bij de check-in!
ā
Kylada staat op het programma, weer een beetje terug richting Athene dus. De dames willen graag aan de kade liggen en er een beetje op tijd zijn. Om 7.00 uur wegvaren dan maar, tenminsteā¦ wie is er wakker om te helpen? Terwijl iedereen nog op een oor ligt, varen we stationair de baai uit bij een prachtige opkomende rode zon. Windstil, echt prachtig. We konden het niet latenā¦ op de route naar onze volgende bestemming zijn we dan toch maar even bij de villa van WA gaan kijken. Onze Sherlock had via Google maps de locatie gevonden. Helaas zijn ze niet thuis. Een andere keer op de koffie dan maar.
Er is ook geen wind overigensā¦. Stilte voor de storm zal later blijken.
Kylada heeft een redelijk beschutte haven maar een wat minder goede ankergrond. We krijgen niet een hele goede plek toegewezen maar het is ook zoān gedoe opnieuw uit te varen... (Eerder deze middag hadden we nog contact met de eigenaar van deze catamaran en die waarschuwde ons voor harde wind die avond en de mindere ankergrond in Kylada.) De wind komt wel bijna recht de baai in maar de kade niet al te breed. We spreken af om toch aan de kade te liggen en droppen achterwaarts-varend het anker. Wat een geluk, want maar na 1 x proberen is het al in orde. Geen beweging in het anker te krijgen. Aan de achterzijde zetten we tweemaal een spring en daarbij een lange lijn vanuit de punt schuin naar de wal aan de zijde waar de wind toch iets vandaan komt, een gewaarschuwd mens telt immers voor 2 en daarbij āals je denkt aan lijnen bijzetten, moet je ook lijnen bijzettenā. Dat geldt niet alleen voor ārevenā.
En die lijnen zetten is niet voor niets!! Rond 20 uur begint de wind flink aan te trekken. Zittend in een restaurant gaan we om de beurt even kijken bij de boot. Spoedig krijgen we het bericht dat de fenders aan de achterzijde haast klem zitten tussen de wal en het schip. Oei! We moeten nu echt van tafel. De restauranteigenaar maakt dit vaker mee en geeft aan dat morgen betalen ook prima is. Een en al vriendelijkheid hier in Kylada.
Wat is het plan? We vieren de achterlijnen zodat we het anker wat kunnen aantrekken. Zo komen we wat meer los van de wal. Iedereen helpt, geen coach bij nodig š. De dames assisteren ons met de extra fenders die we achterop erbij zetten. Aangezien de wind draait zetten we een nieuwe lijn aan de andere zijde.
Terug naar het restaurant is niet verstandig en organiseren we een roerig Grieks avondje aan boord met allerlei heerlijke hapjes uit het restaurant. Ook al raast er een windkracht 7 of 8 over dit dal en fluit de wind fluit in de masten, deze Griekse hapjes smaken op zijn best!
Geleidelijk begint het anker toch weer iets te kruipen. Het is tijd voor onze laatste troefā¦ Beide motoren aan, echter is stationair niet voldoende. Als een echte coureur geef ik gas bij. OkĆ©, het klinkt misschien allemaal erg spannend maar met de motoren aan heb je wel meer grip op de wind. De landvasten houden het echt wel en er kan dan weinig meer fout gaan. Tot een uur of 23.00 waait het flink door maar tegen de nacht neemt de wind dan gelukkig geleidelijk af. We checken nogmaals alle lijnen en het anker voor, en ook Windfinder wordt nog even goed doorgespit, we gunnen dames natuurlijk wel een rustige nacht.š Al is de harde wind nu gaan liggen, in ons hoofd blijft deze nog even doorgaan. We trekken nog een flesje open, een extra slaapmutsje zeg maar.
De volgende ochtend is alles weer normaal, net of er niets is gebeurd. De overdaad aan lijnen rondom ons schip verraadt echter dat we wel degelijk wervelend nachtje achter ons hebben gelaten.
Binnenkort lees je deel 3 van dit Griekse avontuur. Deel 1 gemist? Die lees je hier.
Wil je ook een keer een catamaran proberen? Neem gerust contact met ons op om de mogelijkheden te bespreken.
